بسمه تعالی
اعتکاف مبدا صعود به سوی خدا
اعتکاف فرصتی دوباره برای خلوت وآشتی باخدا وانس بیشتربااوست.ما خیلی وقت ها در پیچ وخم زندگی روزمره ودرشلوغی های بازار دنیا،خود وخدایمان رافراموش می کنیم.درصورتی که اصلی ترین نیاز ما،نیازبه ارتباط بااوست.
دراعتکاف فراغت وفرصتی برای خلوت وتفکر می یابیم.فرصتی برای محاسبه ی خود وجامعه مان:برای خودسازی چه کرده ایم؟برای تحقق آرمان های انقلاب وامام چه کرده ایم؟وضع جامعه مان چگونه است؟وضع مسلمانان ومستضعفان جهان چگونه است؟وهزاران سؤال دیگر که هرکس به فراخور شرایطش باید ازخودش بپرسد.
دراین فرصت می توانیم بابرقراری رابطه با دیگران مخصوصا جوانان به هم افزایی وهمکاری در راه اهداف اسلامی وانقلابی مان برسیم وقدمی درراه اصلاح خود ودیگران برداریم.چه بسا درهمین جمع ها پنجره ای به سوی هدایت برای هرکدام ازمابازشود وشروعی باشد برای پروازما.
دراین سه روزباتفکرکردن بایدافق دیدمان راگسترش بدهیم وفقط مشغول به مسائل کوچک وشخصی مان نباشیم.در دعای ماه رمضان می خوانیم:«اللهم اصلح کل فاسد من امورالمسلمین»
یعنی خدایا همه ی فسادها ومشکلات را(فکری،سیاسی،اقتصادی و...)ازمسلمانان برطرف کن.
این مراسم باید درمسجد که محل اجتماع است انجام گیرد و می تواند نمادی ازجامعه ی توحیدی ومهدوی باشد.جامعه ای که جهت گیری آن به سمت خداست واعضای آن رایطه ی مستحکمی باخدا دارند واین سه روز زمانی است برای تمرین این رابطه آن هم درمیان جمع. برای رسیدن به این جامعه همگی باید به خودسازی بپردازیم. به قول امام خمینی(ره):«شما خودتان را درست کنید کشورتان درست می شود.»واعتکاف می تواند مبدا وشروعی برای خودسازی وتهذیب نفس هرکدام ازما باشد.
باید ازخدا خالصانه بخواهیم که ما رایاری کننده ی دینش وقیام کننده ی درراه خودش قرار دهد وبه ماکمک کندکه این انس ورابطه باخودش را بعدازاعتکاف ودرتمام طول زندگی بتوانیم حفظ کنیم وارتقا دهیم که«هرکه شد محرم دل درحرم یار بماند....»
